Beniti Cornelis

Voor Beniti Cornelis is zijn werk een equilibrium tussen grafische en schilder kunst; hij noemt het zelf lyrisch expressionisme.

Uit de monografie “Een medicijnman te Mechelen” van Jan Lampo over de in 2017 in zijn geboortestad overleden kunstenaar: “ik breng orde in de chaos van mijn herinneringen en emoties. Ik rangschik groepen ervaringen, combinaties van reuk, klank en kleur en lijn. Dat is wat ik doe….”

“Soms laat Cornelis een vorm kantelen. Om hem toch in evenwicht te houden met een zwart geschilderde stutbalk. Soms erkent men een toorts, een urne of een emmer. Dat spelelement en de ironie zijn een constante in zijn werk.”